برگ های ریخته شده در پاییز دارای محتوای نیتروژن بسیار کم بوده و اغلب خشک هستند. ترکیبات اصلِ آنها، سلولز و لیگنین، دو ترکیب مقاوم در برابر تجزیه هستند. به همین دلیل، برگ های پاییزی بسیار کندتر از سایر ترکیبات کمپوست تجزیه می شوند که ممکن است به خودی خود بسیار طول بکشد. موجودات زنده، مانند کپک‌ها، آنزیم‌های خارج سلولی را تولید می‌کنند که می‌توانند به راحتی پلیمرهای پیچیده گیاهی (سلولز، لیگنین و همی سلولز) را به اشکال در دسترس بیولوژیکی تجزیه کنند که محیط خاک را غنی می‌کند. خاک برگ از پوسیده شدن برگها در گذر زمان بدیت می ایند. خاک برگ به خودی خود دارای ارزش غذایی خاصی نمی باشد و یرای تهویه و نفوذپذیری خاک از آن استفاده میشود. خاک برگ امروزه بستر کشت بسیاری از گل و گیاهان زینتی می باشد.